داستان‌سرایی در داده‌ها(Storytelling) به معنای استفاده از داده‌ها و تصاویر برای بیان یک داستان یا روایت است. این عمل مرتبط با ارائه داده‌ها به گونه‌ای است که مخاطب را به خود جلب کند و او را قادر سازد تا اطلاعات پیچیده را درک کرده و بینش‌های معناداری از داده‌ها به دست آورد.

داستان‌سرایی در داده‌ها معمولاً شامل عناصر زیر است:

1. انتخاب داده‌ها: شناسایی داده‌های مربوط و تأثیرگذار برای پشتیبانی از داستانی که در حال روایت است. این فرایند شامل تجزیه و تحلیل دقیق و مد نظر قرار دادن منابع و متغیرهای مختلف داده است.
2. ساختار روایت: ساختاردهی داده‌ها به گونه‌ای که تابعیت داستانی منطقی و جذاب را دنبال کند. این شامل تعریف شروع، میانه و پایان داستان است و اطمینان حاکم باشد که توسعه مناسب اطلاعات در حال اتفاق بیفتد.
3. تصویرسازی: ایجاد نمودارها، اینفوگرافیک ها و اطلاعات گرافیکی جذاب و اطلاعاتی برای نمایش داده‌ها. تصویرسازی‌ها به ساده‌سازی اطلاعات پیچیده، برجسته کردن روندهای کلیدی و دسترسی آسان‌تر و درک‌پذیرتر داده‌ها برای مخاطب کمک می‌کنند.
4. محیط‌بندی: فراهم کردن زمینه و اطلاعات پیش‌زمینه برای کمک به مخاطب در درک اهمیت داده‌ها. این ممکن است شامل توضیح منابع داده، شرح روش‌های استفاده شده یا ارائه زمینه تاریخی یا صنعتی مربوط باشد.
5. اتصال احساسی: استفاده از عناصری که باعث ایجاد واکنش احساسی در مخاطب می‌شوند. این می‌تواند به وسیله استفاده از مثال‌های قابل ارتباط، روایت‌های شخصی یا تکنیک‌های روایتی که همدلی و جذب مخاطب را ایجاد کنند، صورت پذیرد.
6. فراخوانی به اقدام: خاتمه دادن داستان داده‌ها با فراخوانی واضح به عمل یا نتیجه مهم. این ممکن است شامل توصیه اقدامات خاص بر اساس برداشت‌های حاصل از داده‌ها یا تشویق مخاطب برای کاوش موضوع بیشتر یا درگیری در بحث باشد.

با ترکیب این عناصر، داستان‌سرایی در داده‌ها به هدف گذاشتن استفاده بیش از ارائه اعداد و آمار خام است. آن هدف ایجاد روایتی است که توجه مخاطب را به دست آورد، او را قادر سازد تا دامنه پیامد داده‌ها را درک کند و او را برانگیزاند تا بر اساس برداشت‌های ارائه شده اقدام کند یا تصمیم‌گیری‌های آگاهانه انجام دهد.